هفته پیش در یک نشست آکادمیک شرکت داشتم و با یک شخص روسی آشنا شدم. او به خاطر موقعیت اجتماعیش برو بیایی با سفارت روسیه داشت و وقتی فهمید من ایرانی هستم دلیل شعارهای ضد روسی در اعتراضات اخیر ایران را پرسید. می‌گفت هفته پیش (در یک کشور اروپایی) با سفیر و چند تن از اعضای عالی رتبه سفارت روسیه در یک مهمانی بوده و آنجا متوجه نگرانی آنان از شعارهای ضد روسی در ایران و چرخش افکار عمومی شده است. من هم هر چه دق دلی از روسیه و سیاست‌های اخیرش داشتم سر او خالی کردم.
هشدار دادم که «آغازِ پایان» برای نظام فعلی ایران کلید خورده و دیر یا زود تغییرات عمده‌ای در نظام حاکم رخ خواهد داد. گفتم اگر روسیه به خاطر منافع کوتاه مدت خودش دست از حمایت دولت کودتا برندارد، ممکن است در دراز مدت بازنده قطعی در رابطه‌اش با ایران باشد.
به او یادآوری کردم که مردم ایران نقش آمریکا و انگلیس در کودتای ۲۸ مرداد را تا سالها فراموش نکردند، و امیدوارم اینبار روسیه و چین نقش جایگزینی برای «دشمن» و «دیگر» بازی نکنند.
او به یک سازمان غیر دولتی ولی خیلی بانفوذ در سیاست روسیه تعلق داشت و تغییر تدریجی سیاست روس‌ها در قبال ایران را تایید می‌کرد. همان موقع پیش خودم فکر کردم، باید همین کار را با چینی‌ها بکنیم.
من با حملۀ نظامی به ایران تحت هیچ شرایطی موافق نیستم و از تحریم‌هایی که به مردم عادی آسیب برساند هم حمایت نمی‌کنم. اما طمع و سو‌ءاستفادۀ چین و روسیه شده این روزها شده یک حفاظ امنیتی برای نظام استبدادی حاکم. اگر حاکمین خود را آسیب‌پذیر می‌دیدند، آیا جرأت داشتند اینطور برای دنیا خط و نشان بکشند. هر وقت خیالشان از جانب تهدید خارجی راحت می‌شود، به جان مردم و آزادیخواهان می‌افتند.
------------------------
در اینجا از دوستان خداحافظی می‌کنم چون ممکن است این بلاگ توسط ارتش سایبری چین یا همتایان حزب‌اللهیش از بین برود.
البته بک‌آپ گرفته‌ام و اگر مشکلی پیش آمد مطالب را به یک آدرس جدید منتقل می‌کنم.
هشدار دادم که «آغازِ پایان» برای نظام فعلی ایران کلید خورده و دیر یا زود تغییرات عمده‌ای در نظام حاکم رخ خواهد داد. گفتم اگر روسیه به خاطر منافع کوتاه مدت خودش دست از حمایت دولت کودتا برندارد، ممکن است در دراز مدت بازنده قطعی در رابطه‌اش با ایران باشد.
به او یادآوری کردم که مردم ایران نقش آمریکا و انگلیس در کودتای ۲۸ مرداد را تا سالها فراموش نکردند، و امیدوارم اینبار روسیه و چین نقش جایگزینی برای «دشمن» و «دیگر» بازی نکنند.
او به یک سازمان غیر دولتی ولی خیلی بانفوذ در سیاست روسیه تعلق داشت و تغییر تدریجی سیاست روس‌ها در قبال ایران را تایید می‌کرد. همان موقع پیش خودم فکر کردم، باید همین کار را با چینی‌ها بکنیم.
من با حملۀ نظامی به ایران تحت هیچ شرایطی موافق نیستم و از تحریم‌هایی که به مردم عادی آسیب برساند هم حمایت نمی‌کنم. اما طمع و سو‌ءاستفادۀ چین و روسیه شده این روزها شده یک حفاظ امنیتی برای نظام استبدادی حاکم. اگر حاکمین خود را آسیب‌پذیر می‌دیدند، آیا جرأت داشتند اینطور برای دنیا خط و نشان بکشند. هر وقت خیالشان از جانب تهدید خارجی راحت می‌شود، به جان مردم و آزادیخواهان می‌افتند.
------------------------
در اینجا از دوستان خداحافظی می‌کنم چون ممکن است این بلاگ توسط ارتش سایبری چین یا همتایان حزب‌اللهیش از بین برود.
البته بک‌آپ گرفته‌ام و اگر مشکلی پیش آمد مطالب را به یک آدرس جدید منتقل می‌کنم.
