تیر ماه ۱۳۸۸ بود که اخبار مربوط به درگيري های گسترده در شهر ارومچی، مرکز استان سين کيانگ چين به خبر اصلی رسانه‌های دنیا تبدیل شد و کشته شدن بيش از ۱۶۰ نفر (بنا بر آمار رسمی و بيش از ۸۰۰ نفر بنا بر آمارهای غير رسمی) توسط کشورهای مختلف محکوم شد. هزاران زن ايغوری مسلمان که در اعتراض به بازداشت بيش از ۱۴۰۰ نفر از همسران و بستگان خود با راهپيمايي مسالمت آميز و شعار «لا الله الا الله» سر می‌دادند مورد حمله پليس واقع شدند. این راهپیمایی‌ها به گفته منابع چینی به خونين ترين درگيری‌های بيست سال اخير اين کشور دامن زد. با اینکه درگيری‌ها ميان «ايغور» های مسلمان و «هان»های کمونيست بود، حکومت اسلامی ایران نه پیام تسلیتی برای بازماندگان قربانیان فرستاد، نه اقدام سرکوب‌گرانۀ دولت چین را محکوم کرد. از کفن‌پوشانی که خود را آمادۀ اعزام به غزه کرده بودند، خبری نبود و توضیحات روزنامۀ کیهان (سخنگوی قشر حاکم) هم بیشتر به توجیهاتی برای این کشتار شباهت داشت. کیهان اصرار داشت که کشته شدگان فقط مسلمان نبوده‌اند، و بعلاوه کشورهای غربی این اقدام را محکوم کرده‌اند پس ما باید کاری مخالف آن انجام دهیم. البته بر کسی پوشیده نیست که منافع اقتصادی، امنیتی، و سیاسی ایران امکان انتقاد جدی از سیاست‌های داخلی چین را محدود می‌کرد. به همین دلیل آقای متکی، تنها وعده «بررسی کشتار مسلمانان در چین» را داد و بعد از آن هم هیچ بیانیه‌ای در محکومیت اقدام چین صادر نشد. اما از کشوری که عنوان «اسلامی» را به یدک می‌کشد، انتظار می‌رود از اخلاق سیاسی متفاوتی هم تبعیت کند. در این واقعه حکومت اسلامی ایران حفظ ثبات خودش را به «دفاع از مظلومان و مستضعفان جهان» ترجیح داد.
امروز خبرهای مربوط به بمب‌گذاری انتحاری در متروی شهر مسکو که به کشته شدن حدود ۳۸ نفر منجر شد، صدر اخبار رسانه‌ها را به خود اختصاص داد. مدتی نگذشته بود که مسئولیت این بمب‌گذاری متوجه مبارزان «مسلمانان» چچن شد. این بار هنوز ساعاتی از این خبر نگذشته بود که همان آقای "منوچهر متکي" در پيامی به " سرگئی لاوروف" ضمن ابراز همدردی با بازماندگان قربانيان حادثه، برای ریشه کن شدن «پدیده شوم تروريزم» اظهار اميدواری کرد. اینبار هم البته منافع اقتصادی، امنیتی، و سیاسی لحاظ شده است اما حکومت اسلامی ایران حفظ ثبات خودش را به آنچه سالها «دفاع از حقوق مسلمانان جهان» می‌خواند ترجیح داد.
راستی اگر اسرائیل هم نقش مهمی در ثبات اقتصادی، امنیتی و سیاسی حکومت اسلامی ایران داشت، آیا باز برای مردم غزه کفن می‌پوشیدند، سخنرانی و بیانیه و راهپیمایی برگزار می‌کردند؟
