وقتی همه نگران سقوط رژیم می‌شوند

نوشته: میرزا

این روزها تناقض‌گویی‌های آشکار از خیلی از این آقایان شنیده می‌شود. از یک طرف می‌گویند «بحرانی در کار نیست»، اغتشاشاتی داشته‌ایم که مرتفع شد و حالا به وضعیت عادی برگشته‌ایم. از طرف دیگر، نگرانی از یک «بحران خانمان برانداز» موج می‌زند.

صدا و سیما افسانه جومونگ را خبر داغ می‌کند، اما پشت‌پرده کودتاگران نگران زمزمه‌هایی در مورد عزیمت اعتراض‌آمیز علما به نجف هستند. موسوی خبر از تشکیل شبکه «راه سبز امید» می‌دهد و آتش تازه‌ای در خرمن ترسهایشان می‌افکند. کروبی هم خرخریۀ آقایان را سفت چسبیده و هر روز سندی تازه در مورد تجاوز و کشتار مردم در زندان کودتاچیان افشا می‌کند! ولی این بار گویا کسی حاضر نیست «عامل خودسر» معرفی شود و انجام این جنایات را گردن بگیرد. کسی از این کفن‌پوشان حاضر به خوردن دوای نظافت «سعید امامی» نیست. شاید هم این بار از «عالیجنابان» کسی فدای نظام شود. اما چه فکر پوچی! اگراینها اهل فدا شدن بودند که کارشان به اینجا نمی‌کشد؛ اینها فقط اهل فدا کردنند نه فدا شدن.

آیات عظام نگران حفظ آبروی اسلامند که این همه جنایت تحت لوای حکومت و نظام اسلامی صورت می‌گیرد. نظامی که ادعا داشت ام القرای جهان اسلام است، امروز نگران اخبار شکنجه و تجاوز به جوانان مملکتش است که به خاطر حمایت از کاندیدای «اصول‌گرا» و «اصلاح‌طلب» سرکوب می‌شوند.

غلامعلی حداد عادل، نماینده مجلس، نگران گشایش دانشگاه و بروز اعتراضات تازه دانشجویی است. اخیرا گفته: "هدف دشمنان ما این است که دانشجو را برای مقابله با نظام تحریک کنند، این مساله ممکن است در ماه های آینده ابعاد تازه ای به خود بگیرد." این نگرانی و پیش‌گویی بی دلیل نیست. هنوز یادشان نرفته سال ۵۷ و شروع سال تحصیلیش را.

سید حسن نصرالله، دبير کل حزب الله لبنان هم با وجود اینکه «پايان انقلاب اسلامی و سقوط نظام جمهوری اسلامی» را «سراب» دانست، اما روشن است که چنین احتمالی را هم دور از انتظار ندانسته است. البته ایشان دلایل خود را برای نگران شدن دارد و بقای این نظام را تنها ضامن پرداخت هزینه‌هایشان در جنگ با اسرائیل، در انتخابات لبنان، و قبضه کردن قدرت می‌دانند.

خالد مشعل، رئيس دفتر سياسی حماس هم نگران ادامه «کمک های جمهوری اسلامی ايران» است. توجه فرمایید که او نگران اسلام و نظام اسلامی و ارزشهای معنوی و این حرفها نیست. ولی اعتراف می‌کند که «اين ناآرامی ها موجب بی ثباتی ايران شده».

خلاصه اینکه دنیای کودتاگران و دوستان داخلی و خارجیشان پریشان است. به نفس تنگه افتاده‌اند و آرزو می‌کنند که دمی آرامی بیابند و این هم از سرشان بگذرد. اما این سبزها ول کن ماجرا نیستند، برای رمضان تا راهپیمایی روز قدس برنامه چیده‌اند، بعد هم که مدارس و دانشگاهها باز می‌شوند، بعد از آن هم محرم و تاسوعا عاشورا داریم...